Ik heb mensen uitgenodigd om eens te komen kijken bij mijn vrienden in het rusthuis. Het is echter geen attractie, het zijn mijn vrienden en zij bepalen wat ze al of niet doen. Of ze zin hebben om te zingen, een dansje willen doen. Wil je wonderen zien, moet je je steentje bijdragen. Geef me een helpende hand om hun op hun plaats te brengen. Dus eens een rolstoel of help hen met hun rolwagentje of geef een arm als steun bij het verplaatsen. Neem enkele papieren zakdoekjes mee om een neus af te wrijven of wat kwijl van de mondhoeken op te vangen. Nodig ze uit voor een dansje terwijl ik zing of zing mee , of breng zelf eens iets te gehore. Ze zijn echt niet veeleisend en ze stralen bij het minste dat je voor hen doet. En oh ja, ik heb een zwak voor mijn vriend Pierre, die zijn hele leven in een liefdadigheidsinstelling (???) heeft doorgebracht. Als je een vrouw bent met een hart, geef hem een kusje op zijn voorhoofd. Zijn oogjes gaan dan schitteren en hij geeft je een zalige glimlach. En tango of walsen kan ik zelf niet, want ik kan geen maat houden. Dus als je zo vriendelijk zou willen zijn.
Dit is voor mijn vriend Jean. Eén van favorieten
Mogelijk worden mensen aangestoken door het virus, als ze eens een namiddagje meegemaakt hebben. Er zijn nog zes dagen in de week. Op maandag heb ik gehoord dat er een dame komt om voorwerpen uit de jonge tijd van mijn vrienden voor te stellen. Voor jonge mensen zijn dat best ook interessante dingen, die je nog nooit gezien hebt. In de tijd der dino’s had je nog koffiemolens en passe-vites om dingen door te draaien, die zonder elektriciteit functioneerden. Echt groene stroom, met een hendel waar je gewoon aan moest draaien en het werkte.
Hier houden al mijn vrienden van
Er waren nog wondere dingen in de Sixties. Ongelooflijk maar waar: water was gratis. Ook hier weer op gratis energie. Men noemde dat een pomp en wanneer men de zwengel omhoog haalde en weer naar beneden duwde, was één beweging voldoen voor meer dan een halve liter echt water met de juiste mineralen, voortgebracht door onze aarde die alle gefilterd had voor ons, zo maar gratis en voor niks.
Dit is ook voor Jean en Jeanneke, zijn echtgenote die hem elke dag bezoekt. Ik heb zo nog dames gekend in de voorbije vier jaar dat ik kom zingen. Dat helpt me om te weten te komen welke “songs” of zangers en zangeressen hun zouden kunnen raken.
Ik heb een speciaal boontje voor een aantal vrienden, die ik al vier jaar ken. Ze overschrijden de gemiddelde verblijftijd. Het OCMW van Sint-Niklaas heeft moeten bijbouwen. Ze zijn zo vriendelijk geweest om nog wat dichter in de buurt te komn met hun nieuwbouw. Ik word immers al een dagje ouder. En ook het personeel is vriendelijk voor mij, op eens een uitzondering na. Ik waardeer hun inzet en zij de mijne. En ze weten dat ik enkel cola drink en plaatsen regelmatig een blikje voor mij in de ijskast. Heerlijk fris. Ik ga nu een liedje uit de sixties plaatsen voor mijzelf, want ik hou wel van romantiek en er komen nu ook soms nieuwe vrienden binnen die soms jonger zijn dan mezelf, dus mijn repertoire mag best wel wat aangepast worden. En Juliette houdt ook van Elvis, al wordt het steeds moeilijker om haar op te beuren. Een liedje dat ik voor haar breng, waarbij ik de vocale steun krijg van Rita die ook al vier jaar lid is van mijn fanclub en nu ongeveer 55 jaar moet zijn. Ik denk dat zij zelden of nooit bezoek krijgt, maar zij is toch altijd levenslustig. Ik heb haar nodig, want zij vormt mijn vocaal orkest. Ik zing immers a capella, zonder begeleidende muziek en zoals gezegd kan ik geen maat houden, letterlijk en figuurlijk. Ik kan moeilijk stoppen als we in de juiste sfeer zijn. Maar als de vrijwilligers komen om de tafels voor het avondmaal klaar te zetten, weet ik dat ik moet ophouden en iedereen op zijn plaats terug brengen.
Ik zit nu te bedenken, dat er in de gezondheidszorg wel veel vrijwilligers ingeschakeld worden. “Wat we zelf doen, doen we beter” was een leuze van de Vlaamse regering. Maar als we het dan toch zelf moeten doen als burger, moeten we dan nog wel belastingen betalen voor dat gedeelte van de samenleving ? Hallo minister Vandeurzen, moeten we jou dan nog wel betalen ? Want ook in verband met jeugdzorg zag ik op TV een landbouwer die op een veel efficiëntere wijze en met veel meer begrip voor jonge mensen met beschadigd verleden hulp wist te geven.
Nu ik toch bezig ben, een liedje van Boudewijn de Groot uit de sixties:
Ook toen hadden burgers en jonge mensen al veel kritiek over de uitgaven voor verwoestende oorlogen. Veel van de huidige politici hebben toen ook mee gestapt in de demonstraties toen of hun ouders. Waar zijn die idealen van toen gebleven ? Verkocht voor het grote geld en commissielonen bij banken en multinationals misschien ? Het is maar een vraag. Liggen de landsgrenzen van België die moeten verdedigd worden soms in Mali, Libië, Afghanistan, Irak, Syrië en ik kan nog wel even doorgaan ? En weet je, in de sixties hadden we in de zomer nog blauwe luchten zonder vijandige vliegtuigen die strepen boven ons hoofd trekken, waardoor die blauwe luchten na een uurtje onder een grijze sluier verborgen liggen. Maar onze straaljagers zijn niet beschikbaar om ons als burger hiertegen te beschermen. Ze zijn ergens ingezet in het verre buitenland in dienst van oliebaronnen, banken die ons ook miljarden gekost hebben om ze overeind te houden, maar die in tegenstelling tot burgers die leningen blijkbaar niet met rente terugbetalen. Hebben we dan nog een leger nodig, als het niet beschikbaar is om “onze” belangen en gezondheid te verdedigen ?
En als je beweert, heren politici, onze belangen te verdedigen en in dienst te staan van ons; waarom vergader je dan achter gesloten deuren om beslissingen te nemen ? En als jullie vinden dat jullie rechtvaardige en eerlijke beslissingen nemen, zou het dan niet helpen indien jullie aan dezelfde wetten en regels onderworpen worden ? Dan voel je tenminste wat de burger voelt, dan weet je wat er leeft bij de mensen.
Ik hoor nieuwe politici zeggen dat gratis niet bestaat. Wie betaalt dan jullie gratis vervoer met chauffeur, gratis vliegtuigreizen, gratis maaltijden en het lijstje kan nog zeer lang uitgebreid worden; zeker voor diegenen die in het europarlement zetelen.
Waar dient dat parlement voor, wanneer de beslissingen door een niet verkozen commissie genomen worden ? Ja, ik zie nog veel mogelijkheden om te besparen, zodat er meer overblijft voor sectoren waar de burgers meer belang aan hechten en van kunnen genieten.
In de sixties werden de zaadjes gezaaid voor een warmere samenleving, het wordt nu stilaan tijd om te gaan oogsten. Je kan deze vreedzame omwenteling echt niet meer tegen houden. Zoals we toen zongen:
VOOR EEN SAMENLEVING MET EEN HART 